İskender, İstanbul’un karanlık sokaklarında ve çocukluğunu kaybettiği yetimhane koridorlarında şekillenen bir yaşam mücadelesinin içinden doğar. Dışarıdan bakıldığında sert, güvenilmez ve kendi adaletini sağlamaya mecbur kalan biri olarak görünür; fakat bu görüntü, onun gerçekte taşıdığı derin kırılganlığı saklar. Hikaye, sevdiği Ayla ve baba gibi gördüğü Reşat Sipahi ile yaşadığı büyük ihanetle başlar ve ölümün eşiğine savrulur. Gerçek mücadele, ölümden dönüp Arafköy’e getirildiğinde başlar; burada unutulmuş bir kimlik olan Kamil Uzun ile karşılaşır ve hayata yeniden tutunmaya çalışır. Başta bu yeni kimliğe ve sözde ailesine karşı mesafeli davranan İskender için asıl sınav, öz ailesini bulma arzusuyla yüzleşmektir. Ayşe ve Cennet gibi iz bırakmış karakterler, onun kimliğini ve affetmeyi yeniden tanımlamasına yol açar.
İçsel çatışma ile kırılgan yanını saklamaya çalışan İskender, zamanla Kamil ile olan özlemini bir iç savaş olarak deneyimler. Dışarıdaki sertlik ile içindeki sevgi arasında sıkışan bu karakterin temel itici gücü, aileye duyduğu derin ihtiyaçtır. Karşılaştığı zorluklar ve tehditler, güçlü bir koruyucu profili yaratırken aynı zamanda savunmasız yanını da gün yüzüne çıkarır. Bu ikilem, onun davranışlarını ve kararlarını yönlendiren en önemli dinamektir.
İzleyici bakışında ise İskender, geleneksel bir kahraman değildir; anti-kahraman olarak görülür. Sertliği ve yasa dışı yollarla sorunları çözmesi, ailesine olan düşkünlüğü ve koruma içgüdüsüyle dengelenir. Takipçiler, Gönül’e karşı yumuşak tavırları, Ayşe’ye duyduğu şefkati ve annesine karşı olan duygusal çatışmayı ön plana çıkarır; böylece karakter, yalnızca dış görünüşüyle değil, iç dünyasındaki kırılganlığıyla da merak uyandırır.
İskender’in amacı, hayatının en karanlık yüzünü aydınlatan gerçek kimliğini bulmaktır. Sahte bir kimlikle sınırlı kalmak yerine, öz ailesine kavuşmayı hedefler. Bu süreç, onun için sadece adalet arayışını değil, kaybedilen gençlik ve sevgi dolu bir yuva hayalini de yeniden inşa etme çabasıdır.
